Narsistlerin Hepsi Aldatır Mı? Bir Hikâye Üzerinden Düşünceler
Bir Günün Sabahı: Heyecan ve Hayal Kırıklığı
Kayseri’de, sabahın erken saatlerinde uyanırken kalbimde garip bir sıkıntı vardı. Gözlerim uykusuzluktan ağır, ama bir şekilde hala ona dair düşüncelerle doluydu. Geceleri sıkça günlüğümü karalamaktan vazgeçtim çünkü ne yazsam, o yazdıklarım sanki boşlukta kayboluyor gibiydi. İçim bir türlü rahat etmiyordu. Her şeyin başlangıcı da onunla olan ilişkimizdi. O, bana hep özel bir insanmış gibi davranmıştı. Her bakışında sanki dünyada sadece ben varmışım gibi hissettiriyordu. Ama son zamanlarda bir şeyler değişmeye başlamıştı.
O sabah, her zamanki gibi telefonuma göz attım. Onun mesajları, sabahın erken saatlerinde bile güncellenmişti. Bunu bir tür sevgi göstergesi olarak mı almalıydım, yoksa onun narsist doğasının bir parçası olarak mı görmek gerekirdi? Kendimi bir yanımda yoğun bir heyecan, diğer yanımda ise derin bir kaygı içinde buluyordum. Gözlerimde hala umut vardı ama bir yandan da bir soru işareti, “Narsistlerin hepsi aldatır mı?”
Kendimi Kandırmaya Başladım
O günlerin birinde, birlikte geçirdiğimiz anların büyüsüne kapılmıştım. Bazen ona yazdığı mesajları ya da kendisine dair yazdığı cümleleri çok fazla ciddiye alıp, “Bu sadece benim için yazıldı” diye düşünüyordum. O kadar içten geliyordu ki her söz ve her bakış. Bir gün sabah kahvesini içerken, o beni tekrar bir yere çağırdı. Birlikte gitmek için çok heyecanlıydım, çünkü onunla olduğumda, dünya sadece bizdik ve başka hiçbir şey önemli değildi. Ama o gün, bir şeyler biraz daha farklıydı.
Bize ait olan o küçük dünyada, o an bir şeyler kaybolmaya başlamıştı. Kafede birlikte otururken, başka birinin ona ne kadar dikkatli davrandığını fark ettim. Bir bakış, bir gülüş… O an, daha önce hiç hissetmediğim bir hayal kırıklığı dalgası içimi sarstı. İçimde, “Sadece ben miyim? Benimle gerçekten ilgileniyor mu?” gibi sorular hızla çoğaldı. Ama bir yandan da bir şey bana, belki de hala her şeyin yolunda olduğuna dair umut veriyordu. Belki de bu sadece bir anlık bir şeydi.
Gerçekle Yüzleşme Anı
Günler geçtikçe, o alttan alttan gelen hislerimi bastırmaya çalıştım ama olmadı. Bir gün telefonuma gelen bir mesaj, her şeyin altını üst etti. O, bana olan sevgisini her zaman derin bir şekilde ifade etmişti. Ama bir sabah, telefonunda gördüğüm mesajlar her şeyi değiştirdi. O andan itibaren, yıllarca kendime sorarak yaşadığım “Narsistlerin hepsi aldatır mı?” sorusu sonunda bir cevaba kavuştu: evet.
O mesajlar, bir yabancıya yazılmıştı. Beni aldatmaya karar vermişti. Aldatılan ben değil, sanki bir başka hayatın parçası gibi hissettim. İlk başta şaşkınlıkla bu durumu anlamaya çalıştım. Onunla geçen zaman, bana hiçbir şeyin gerçek olmadığını gösterdi. “Ona ne kadar inanmıştım,” diye düşündüm, ama bir şekilde kendimi kandırmıştım. Bütün o güzel anılar, söylemler, ve bakışlar, hepsi birer oyunmuş gibi hissettim.
Hayal Kırıklığı ve Kendime Dönüş
İçim tamamen boşalmıştı. Tüm o duygusal yatırımım, umutlarım bir anda anlamını yitirmişti. Hayal kırıklığı, tarifsiz bir acıya dönüştü. O an, sadece onunla değil, aynı zamanda kendimle de yüzleşmek zorunda kaldım. Belki de narsistlerin tüm ilişkilerde aynı yolu izlediğini, aldatmanın, kendi bencilliklerini beslemek için onlara bir yol sunduğunu kabul etmem gerekiyordu. Ben de bu ilişkiye dair gerçekleri bir süre reddetmiştim, ama şimdi ne kadar geç kaldığımı fark ediyordum.
Bir zamanlar sevgiyi, bağlılığı ve güveni o kadar saf bir şekilde tanımlamıştım ki, narsist bir insanın bunları bu kadar kolayca çiğneyebileceği aklıma gelmemişti. O hissettiği mutluluğu sadece kendisi için yaşamak istemişti ve ben, onu değiştirmeye çalışan bir insan olarak, kendi duygusal ihtiyaçlarımı göz ardı etmişim.
Sonraki Adımlar ve İyileşme
Hikâyenin sonuna geldim, ya da belki de sonunu kendi kendime yazmaya başlamalıydım. Onun bana gösterdiği dünyanın aslında tamamen başkalarına ait olduğunu kabullendim. Narsistlerin her biri aldatır mı, bilmiyorum, ama benim yaşadığım bu ilişki bana gösterdi ki, onlar yalnızca kendilerine değer verir ve başkalarını kendi çıkarları için kullanırlar.
Şimdi, o ilişkiyi geride bırakıp yeniden kendime dönme zamanıydı. Kendime, duygularıma ve değerlerime sahip çıkmak… Bunu, acının getirdiği derin farkındalıkla öğreniyorum. Her şeye rağmen, hala hayatta olan bir umut var ve bu, kendim için savaşmak.
Bugün Kayseri’de, kendime bir kahve aldım ve günlüğümü yazmaya devam ettim. İlerleyen günlerde ne olacağını bilmemek beni korkutuyor, ama en azından şunu biliyorum: Her şey geçer ve ben güçlenerek devam ederim.