Derin Uyku İçin Ne Yapmalı? Bir Gecenin Hikâyesi
Bazen bir şeyleri düzeltmek, düzene sokmak için çok çaba harcarsınız ama yine de sonunda bir türlü uyuyamazsınız. Gözlerinizin kapanması için birden fazla taktik dener, kafanızdaki düşünceleri susturmaya çalışırsınız ama bir türlü başaramazsınız. Geceyi geçirecek, sabaha sağ salim çıkacak kadar bile uyuyamayacakmış gibi hissedersiniz. İşte, bu hikaye de tam böyle bir gecede başlıyor.
—
Zeynep, geceleri uykusuzlukla savaşıyordu. Yastığa başını koyduğu an düşünceler zihnini sarar, her şeyin kaybolmuş gibi hissedilmesine neden olurdu. Gün içinde biriken duygusal yükler, geceyi geçirme çabalarını hep boşa çıkarıyordu. Bir süre sonra uyumak, onun için sadece fiziksel bir ihtiyaç olmaktan çıkmış, bir tür kaçışa dönüşmüştü. Ve her gece, bir başka uykusuzluk gecesi daha ekleniyordu hayatına.
Bir akşam, uyuyamamakla ilgili derin bir melankoliye sürüklenmişken, yanında, en yakın arkadaşı Emre vardı. Emre, Zeynep’in zıttıydı. O, her şeyin çözülmesi gerektiğine inanan, somut adımlar atmayı seven, çözüm odaklı bir adamdı. Bu yüzden, Zeynep’in uykusuzluğunun mantıklı bir açıklamaya sahip olmadığını ve hemen çözülmesi gerektiğini düşünüyordu.
“Zeynep, bak, çözüm basit aslında,” dedi Emre, bir fincan kahve hazırlarken. “Yatmadan önce sıcak bir duş al, telefonu da hemen uzaklaştır. Bilgisayar, televizyon, her şey. Kafanda düşünceler dönmesin diye meditasyon yap. Ne kadar basit değil mi?”
Zeynep, başını salladı ama o an içinde bir huzur yoktu. “Emre, her şeyi yapıyorum ama yine de uyuyamıyorum. Sadece bir an olsun, içimdeki gerginlikten kurtulmak istiyorum.”
Emre, Zeynep’in bakışındaki derin boşluğu gördü ama yine de kafasında çözüm odaklı düşünceler cirit atıyordu. “Zeynep, duygusal yüklerini bir kenara bırakmalısın. Eğer tüm bunları hemen çözemezsen, bunlar uykusuzluğunu daha da artırır.”
Zeynep derin bir iç çekti ve gözlerini kapattı. Emre’nin söylediklerinin bir kısmı doğru olabilirdi, ama o an yalnızca içsel bir huzura, gerçekten derin bir rahatlamaya ihtiyacı vardı.
—
Zeynep’in hikayesinde olduğu gibi, birçok insanın uykusuzluk problemi, fiziksel değil duygusal bir boşluktan kaynaklanıyordur. Emre’nin çözüm odaklı yaklaşımı, mantıklı bir yönü olsa da, duygusal anlamda Zeynep’in rahatlaması için sadece zihinsel bir çözüm sunuyordu. Oysa Zeynep için, bir problemin çözülmesi, yalnızca kafa karışıklığını değil, duygusal yükleri de bir arada yok etmeyi gerektiriyordu.
Gece ilerledikçe, Zeynep sonunda yalnızca bedensel değil, ruhsal olarak da rahatlayabileceği bir şey yapmak gerektiğine karar verdi. Emre’nin önerileriyle duygularını çözümlemeyi denedi ama sonunda biraz farklı bir şey yaptı. Bir süreliğine sessizliğe büründü, gözlerini kapadı ve derin nefesler alarak kendisini dinlemeye başladı. Kafasında dolaşan o karmaşık düşünceler birer birer yerini rahatlamaya bıraktı.
Zeynep, gözlerini tekrar açtığında, duygusal yüklerinin hafiflediğini hissetti. Bazen her şeyin çözülmesi gerekmez, bazen sadece hissedebilmek, kabul edebilmek yeterli oluyordu.
—
Hikaye böyle bitiyor… ya da belki bitmiyor. Sonuçta, uykusuzlukla mücadele ederken ne kadar çözüm odaklı bir yaklaşım izlerseniz izleyin, bazen ihtiyacınız olan tek şey kendinizi dinlemek, huzuru içsel bir şekilde bulmaktır.
Siz de uykusuzlukla mücadele ederken ne yapıyorsunuz? Emre gibi çözüm önerileri mi yoksa Zeynep gibi bir içsel dinginlik arayışı mı? Yorumlarınızla bu geceyi daha anlamlı hale getirebiliriz!